'We dachten dat het wel over zou gaan'

Autisme en eetproblemen

Jake is vijf en heeft een autismespectrumstoornis. Jake heeft veel moeite met eten en werd daardoor ongezond mager. Zijn ouders worden sinds een half jaar gecoacht door Frieda Boudesteijn, behandelaar van de Poli Autisme Kind en Jeugd van Yulius. Stapje voor stapje gaat het beter met Jake. “Hij krijgt weer een randje om zijn lijf”, vertelt moeder Deborah.

“Jake heeft sterke weerstand tegen bijna alle soorten eten. Hij houdt niet van de structuur, de vorm, de kleur. Hij wil vrijwel niets nieuws proberen. Als baby had hij al moeite met de fles. En de overgang van flesvoeding naar vast voedsel was een groot probleem. Hij krijgt wel iets naar binnen, maar niet veel en zeker geen groente.”

Steeds meer weerstand

“Jake is ons eerste kind. We dachten dat het wel over zou gaan. Maar toen hij op zijn vierde naar school ging, viel het mensen op dat hij anders is. Toen kwam voor het eerst autisme ter sprake en wisten we dat hij een speciale aanpak nodig heeft. Bovendien was zijn gezondheid niet goed. Jake had ondergewicht en hij was heel erg moe. Ook zijn gedrag werd steeds erger: hij bood steeds meer weerstand tegen voedsel. Hij had al zoveel problemen door zijn autisme. Eten maakte het leven voor hem nog moeilijker.”

Knoeien mag

“Via de huisarts kwamen we bij Yulius terecht. Daar spraken we ook over zijn eetproblemen. Uiteindelijk kwamen we in gesprek met Frieda. Zij liet ons het eetprobleem van Jake op een andere manier benaderen. Kinderen mogen knoeien met eten. Of voedsel herkauwen. Heel veel kinderen doen dat. Ze liet ons zien dat kinderen vrij moeten zijn met eten. En dat we met Jake veel kleinere stapjes moeten zetten, nog voordat hij echt iets in zijn mond stopt.”

Kleine stapjes

“We begonnen met een proefbordje, een bordje met één aardbei erop. Dat vond hij maar niks. Daarna probeerden we hem eten in leuke vormpjes voor te zetten. Daar reageerde hij beter op, maar uiteindelijk at hij het toch niet. Toen zijn we meer stapjes gaan inbouwen. Eerst vasthouden. Dan voelen, ruiken. Vervolgens op de lippen houden. Pas op het laatst proberen in zijn mond te stoppen. Met een worteltje gaat dat nu, maar worteltjes vond hij altijd al interessant. We hebben het ook geprobeerd met een erwtje. Dat gaat nog niet. Of dat komt door de andere kleur of andere vorm? We weten het niet precies en hij kan het ons niet vertellen. Maar we gaan het opnieuw opbouwen, in kleine stapjes. We zijn ook bezig met moestuintjes om te laten zien waar eten vandaan komt. We hopen dat Jake zelfgekweekt voedsel wel veilig vindt om te eten. Vorig jaar is dat uiteindelijk gelukt met aardbeien. Misschien lukt het dit jaar met groente.”

Meer rust

“Mijn doel voor nu is dat hij eten kan verdragen op zijn bord en dat hij het uit zichzelf wil proberen. En dat hij rustig blijft tijdens het eten. Hij hoeft niet meteen een hele groenteschotel te eten, maar ik zou graag willen dat hij eten leuker gaat vinden. Jake vindt het wel fijn zoals het nu gaat. We hebben zijn eetproblemen wat losgelaten en laten hem meer aanklooien. Dat geeft hem meer rust. Wij maakten ons natuurlijk zorgen en bleven zeggen: eet nou wat. Dat legde te veel druk op hem. Hij is blij dat we daarmee gestopt zijn. En hij ziet er nu beter uit. Hij heeft een boller gezichtje en hij krijgt weer een randje om zijn lijf.”